25η Μαρτίου αύριο και οι προετοιμασίες για τη διεξαγωγή της παρέλασης είναι στο κόκκινο: Στήνονται και ενεργοποιούνται κάμερες ασφαλείας, κόβονται νεράντζια από τα δέντρα δίπλα στις εξέδρες των επισήμων, επιστρατεύονται δεκάδες διμοιρίες των ΜΑΤ, αστυνομικοί σκαρφαλώνουν στις ταράτσες δημοσίων κτηρίων. Όχι, δεν είναι σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Είναι το σχέδιο καταστολής της κοινωνικής έκρηξης με αφορμή την επέτειο της Επανάστασης του 1821.
Σε πολλές πόλεις όπως η Χίος και ο Βόλος δεν θα στηθούν εξέδρες επισήμων με φόβο μήπως η κοινωνική οργή απέναντι στα πολιτικά πρόσωπα οδηγήσει στη ματαίωση των παρελάσεων. Ακόμα και σε πόλεις όπως η Αθήνα και η Θεσσαλονίκη, τα μέτρα ασφαλείας που θα κοστίσουν εκατομμύρια, είναι βέβαιο πως δεν θα καταφέρουν να καλύψουν τη φωνή του κόσμου. Το προμηνύουν οι παρελάσεις της 28ης, το προμηνύουν οι μεγάλες διαδηλώσεις του χειμώνα, το προμηνύει η εξαθλίωση του λαού που αυξάνεται μέρα με τη μέρα. Οι δημοσιογραφίστικες φωνές που βγάζουν το παντεσπάνι τους βελάζοντας ότι διαμαρτυρίες είναι απαράδεκτες σε εθνικούς εορτασμούς (τι εικόνα θα δώσουμε στο εξωτερικό!) προκαλούν στην καλύτερη περίπτωση γέλιο, στη χειρότερη εμετό.
Αυτό το αυθόρμητο ξέσπασμα που δεν μασάει μπροστά στην οργανωμένη κρατική βία είναι ενδιαφέρον αλλά ανίκανο να πετύχει κάτι ουσιαστικότερο απ’ το να γιαουρτώσει και να μουτζώσει όποιον πολιτικό βρει μπροστά του. Τα βάζει με τη βιτρίνα αυτής της κατάστασης, το πολιτικό προσωπικό του συστήματος, το οποίο φυσικά και φέρει ευθύνη, αλλά αποτελεί απλώς μέρος του προβλήματος.
Στην 28η Οκτωβρίου αφού εκδιώχθησαν οι επίσημοι σε όλες τις πόλεις, οι παρελάσεις διεξήχθησαν κανονικά, οι γονείς καμάρωσαν τα παιδάκια τους κυματίζοντας τις σημαίες και τραγουδώντας τον εθνικό ύμνο. Δεν χρειάζεται μεγάλη ιστορική γνώση για να ξέρεις ότι οι παρελάσεις καθιερώθηκαν από το φασίστα Μεταξά. Δεν χρειάζεται μεγάλη ανοιχτομυαλιά για να μη γουστάρεις να βλέπεις παιδάκια να βαδίζουν με στρατιωτική πειθαρχία. Όμως όταν ένα κράτος δεν έχει να δώσει στους πολίτες του λεφτά, υγεία, παιδεία, τους ταϊζει τσάμπα το πιο αποτελεσματικό και εύκολο: Εθνικισμό.
Ο πολιτικός που χαιρετά τα παρελαύνοντα τέκνα της χώρας και νοιώθει ρίγη εθνικής υπερηφάνειας δε θα διστάσει να δώσει εντολή στα ΜΑΤ να σαπίσουν στο ξύλο όποιο τέκνο της χώρας κατέβει στο δρόμο, όχι για να πάρει μέρος σα στρατιωτάκι σε μια παρέλαση, αλλά για να διεκδικήσει το μέλλον του σε μια πορεία. Η ίδια ελληνική σημαία που κυματίζει στα χέρια των πεινασμένων αλλά περήφανων Ελλήνων κυματίζει σε πολύ μεγαλύτερο μέγεθος έξω από τις τράπεζες.
Βαγγέλης Τσίρμπας
