ΑΝΝΑ-ΤΡΕΠΤΙΚΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ: Φοιτητές Περιορισμένης Ευθύνης!

To πρεζάκι που έχει διασυρθεί περισσότερο από κάθε άλλο παγκοσμίως, το ελληνικό κράτος, αφού εξασφάλισε τη δόση του για λίγους μήνες ακόμα αποφάσισε να ασχοληθεί με την ολοκληρωτική εξόντωση της παιδείας και συγκεκριμένα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, με μια καινούργια μεταρρύθμιση που περιλαμβάνει μεταξύ άλλων τα εξής:

Κατάργηση φοιτητικών παρατάξεων και εκλογή φοιτητών από ενιαίο ψηφοδέλτιο:

Όλοι οι αμερόληπτοι δημοσιογράφοι πανηγυρίζουν ότι με αυτόν τον τρόπο θα τεθεί ένα τέρμα στον καταστροφικό ρόλο που παίζουν τα κόμματα στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Πρώτη παρατήρηση: Αυτά τα κόμματα δεν εκλέγονται δημοκρατικά απ’ το λαό εδώ και δεκαετίες; Είναι ουρανοκατέβατα; Οι δημοσιογράφοι που διαμαρτύρονται δεν είναι κατά ένα τεράστιο ποσοστό τα υπάκουα σκυλάκια τους; Σε αυτά τα κόμματα δεν ανήκει η Διαμαντοπούλου και οι συνάδελφοι της που θα ψηφίσουν το νομοσχέδιο ή μήπως πάσχουν από σύνδρομο διπολικής διαταραχής της προσωπικότητας; Μήπως τα κόμματα βλάπτουν τον ανθρώπινο οργανισμό και έχουν ανακηρυχθεί παράνομα, οπότε πρέπει να κραυγάζουμε «Έξω τα κόμματα από τα πανεπιστήμια» όπως «Έξω τα ναρκωτικά από τα πανεπιστήμια» για το καλό της υγείας των φοιτητών; Τόσο ξαφνικά ενοχλήθηκαν όλοι από την επιρροή των κομμάτων στους φοιτητές ή απλά ψάχνουν πρόφαση για να περιορίσουν τη συμμετοχή τους στην πολιτική; Οι φοιτητές είναι ενήλικες, έχουν την υπευθυνότητα, την ωριμότητα και το δικαίωμα να επιλέξουν εάν θα υποστηρίξουν και θα ενταχθούν σε μια φοιτητική  κομματική παράταξη. Δεν τους έδωσε κανείς χάπια ή τους έκανε πλύση εγκεφάλου για να μπούν σε κάποιο κόμμα. Εφόσον στα δεκαοχτώ τους έχουν το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα να ψηφίζουν στις εθνικές εκλογές με το σκεπτικό ότι θεωρούνται ώριμοι να διαμορφώνουν τα πολιτικά πράγματα της χώρας, είναι δυνατόν να μην έχουν το δικαίωμα να διαμορφώνουν με τον τρόπο που αυτοί θεωρούν σωστό, μέσα από κόμμα ή ανεξάρτητοι, τα πολιτικά πράγματα της σχολής τους; Είναι παράλογο και παράνομο να καταργηθούν οι κομματικές παρατάξεις. Αυτό θα ήταν επόμενο να συμβεί μονάχα αν απαγορευόταν η λειτουργία των κομμάτων γενικά στο πολιτικό γίγνεσθαι, όπως επι χούντας (δεν είμαστε και πολύ μακριά βέβαια).

Είναι επίσης ανέφικτο να διαχωριστούν οι κομματικές παρατάξεις τυπικά από τις ανεξάρτητες, γιατί δεν μπορείς να αποδείξεις ότι μια παράταξη είναι κομματική. Αν μια παράταξη υποστηρίζει ότι είναι ανεξάρτητη και αρνείται κάθε σύνδεση με τις κομματικές οργανώσεις, άσχετα με το αν πείθει επι της ουσίας, μπορείς να αποδείξεις με κάποιον τρόπο το αντίθετο; Επομένως αφού δε γίνεται διαχωρισμός ανάμεσα σε κομματικές και ανεξάρτητες παρατάξεις, το ΠΑΣΟΚ τις καταργεί όλες!

Υπάρχει η γενική αντίληψη ότι οι φοιτητικές παρατάξεις είναι διεφθαρμένες, είναι ο μικρόκοσμος του μεγάλου βρώμικου πολιτικού παιχνιδιού. Αν υπάρχουν συγκεκριμένα στοιχεία διαφθοράς στο φοιτητικό κόσμο ας γίνει μια καταγγελία, να τιμωρηθούν οι υπεύθυνοι. Δεν γίνεται όμως με αφορμή μια γενική αντίληψη να στερήσεις εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους από το δικαίωμα της συλλογικής εκπροσώπησης και διεκδίκησης των δικαιωμάτων τους. Να τους βάζεις με το ζόρι να επιλέγουν εκπροσώπους ανάμεσα σε μεμονωμένα άτομα σ’ ένα κοινό ψηφοδέλτιο, όπως στο γυμνάσιο για να βγάλουμε το δεκαπενταμελές, λες και η πολιτική είναι ζήτημα ατόμων, και λες και μπορεί κανείς ατομικά, χωρίς αλληλεγγύη και υποστήριξη από μια ομάδα με ίδια γενική πολιτική τοποθέτηση και αντίληψη (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ακολουθούν σα πρόβατα μια συγκεκριμένη δεδομένη γραμμή) να διεκδικήσει το οτιδήποτε.

Κανείς δε λέει ότι οι φοιτητικές παρατάξεις είναι ένας κόσμος αγγελικά πλασμένος. Τίποτα στην κοινωνία που ζούμε δεν μένει ανέγγιχτο απ’ τη διαφθορά και τη σαπίλα. Αυτό που συμβαίνει όμως δεν είναι τίποτα άλλο από μια συστηματική προσπάθεια ανεύρευσης αφορμής για να καταπνιχθεί η φωνή των φοιτητών και τα αιτηματά τους, αντί να γίνουν προσπάθειες να καταπολεμηθεί η διαφθορά, για να επιτραπεί σε αυτό το δημοκρατικό θεσμό να λειτουργήσει προς όφελος των φοιτητών. Στο κάτω κάτω της γραφής οι χωμένοι ως το λαιμό στα σκατά πάμπλουτοι έλληνες πολιτικοί και δημοσιογράφοι (στην πλειοψηφία τους, θα το λέω πάντα όσο κι αν έχω βαρεθεί) θα αποφασίσουν ότι οι παιδιά 18-20 χρονών που ασχολούνται με την πολιτική φταίνε για την κατάσταση του τόπου και θα τους απαγορέψουν να έχουν μια οργανωμένη ενεργή πολιτική στάση; Συγγνώμη, αλλά με τέτοιες συμπεριφορές οι επιθέσεις ενάντια στους πολιτικούς δεν θα έπρεπε να αποτελούν είδηση. Διαφωνώ, απαράδεκτες οι επιθέσεις, αλλά η πρόκληση έχει τα όρια της, και όταν τα ξεπερνάς η ανάλογη αντίδραση είναι δικαιολογημένη.

 Μπορεί να διαφωνώ με το 95% των όσων υποστηρίζει η ΠΑΣΠ, η ΔΑΠ, η ΚΝΕ, σε άλλα περισσότερο και σε άλλα λιγότερο. Μπορεί σα μπλογκ να μη θέλουμε ούτε να ακούμε για κομματικές παρατάξεις. Όμως όσο και αν διαφωνείς με κάτι, το να επιβάλλεις με το έτσι θέλω την κατάργησή του παραβιάζει κάθε έννοια δημοκρατικότητας και ελευθερίας της λόγου. Μπορεί να διαφωνώ με όσα λες όμως θα υπερασπίζομαι μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να τα λες.

Με την απολυτοποίηση ενός νοσηρού φαινομένου μηδενίζεται κάθε προσπάθεια υγιούς ανάμιξης με την πολιτική από την πλευρά των φοιτητών. Η στέρηση του δικαιώματος των φοιτητών να οργανώνονται σε πολιτικές παρατάξεις, κομματικές και μη, είναι ξεκάθαρος, απόλυτος, απροκάλυπτος φασισμός.

Ριζικός περιορισμός της συμμετοχής των φοιτητών στα θεσμικά όργανα του Πανεπιστημίου:

Ο Πρύτανης δεν θα εκλέγεται πια από τους φοιτητές, ούτε κατά ένα μειοψηφικό ποσοστό όπως γινόταν ως τώρα. Έτσι θα πάψουν οι φοιτητές να βγάζουν τον αγαπημένο τους, αυτόν που θα τους κάνει τα χατίρια, λένε οι γνωστοί-άγνωστοι. Για τις πελατειακές σχέσεις δηλαδή καθηγητών-φοιτητών (που δεν υπάρχουν ούτε κατά διάνοια, τουλάχιστον στο δικό μας Πανεπιστήμιο, για το οποίο μπορώ να μιλήσω) ευθύνονται οι φοιτητές, και αυτοί πρέπει να στερηθούν το δικαίωμα της ψήφου. Δεν ευθύνεται μια νοοτροπία δεκαετιών που κληρονόμησαν. Και χωρίς τα λαμόγια τους φοιτητές όλα τα ρουσφέτια και οι πελατειακές σχέσεις στο χώρο του Πανεπιστημίου θα εξατμιστούν.

Μόνο το ένα από τα δεκαπέντε μέλη του Συμβουλίου Διοίκησης του Πανεπιστημίου θα προέρχεται από τη φοιτητική κοινότητα. Νομίζω ότι δε χρειάζονται ιδιαίτερα σχόλια. Μάλλον οι φοιτητές θεωρούνται νοητικά ανικανότεροι κι από μια καθυστερημένη αμοιβάδα. Προφανώς, για το μυαλό της Υπουργού και όπου άλλου συνδιαμόρφωσε τη μεταρύθμιση, καθηγητές Πανεπιστημίων του εξωτερικού, μάνατζερ και  μέλη Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων είναι πιο ικανοί και υπεύθυνοι να αποφασίσουν για τη στέγαση, τη σίτιση, το πρόγραμμα σπουδών των φοιτητών, από τους ίδιους τους φοιτητές. Αυτοί είναι ικανοί μόνο να πίνουν, να καπνίζουν, να κάνουν αχαλίνωτα όργια και πάρτυ. Ας αποφασίζουν οι σοφοί και τίμιοι λοιπόν…

Το Υπουργείο αντί να αξιοποιήσει τη φρεσκάδα ιδεών, τις ικανότητες και την τιμιότητα που χαρακτηρίζει την πλειοψηφία των φοιτητών που είναι από τις ελάχιστες άφθαρτες ομάδες στην Ελληνική κοινωνία ακολουθεί μια γελοία τακτική και γυρίζει την πλάτη στο μέλλον αυτού του τόπου.

Κατάργηση του Ασύλου:

Δεν υπάρχει πουθενά ξεκάθαρα απόφαση για την κατάργησή του, περιορίζεται σταδιακά, ενοχλεί. Καλύπτει εγκλήματα. Μόνο αλήτες και πρεζάκια δεν υπάρχουν εκεί μέσα; Προφανώς ο πανεπιστημιακός χώρος είναι ο μόνος με αυξημένη εγκληματικότητα, αφού η αποτελεσματικότατη αστυνομία δεν μπορεί να εφαρμόσει εκεί τα μαγικά της κόλπα. Η βουλευτική ασυλία δεν ενοχλεί. Επίσης, το πανεπιστημιακό άσυλο δεν εφαρμόζεται πουθενά αλλού, είναι «ελληνική εφεύρεση». Και όπως επιβάλλει το Δ.Ν.Τ. πρέπει να απαλλαγούμε από οτιδήποτε δικό μας, κάθε τι ελληνικό. Ξεκινήσαμε με την αποκρατικοποίηση της δημοκρατίας, έρχεται  η ώρα του ασύλου.

Ο γραικυλισμός (μια λέξη που μάθαμε από έναν καθηγητή που «μας έκανε τα χατίρια» για να τον ψηφίσουμε όπως ισχυρίζονται οι λαμπροί φωστήρες της δημοσιογραφίας), η ανελέητη κομπλεξική μίμηση οτιδήποτε ξένου και η απαλλαγή από τα παραδοσιακά ελληνικά μοντέλα διοίκησης, που μπορεί να έχουν φυσικά και αδυναμίες αλλά προφανώς ανταποκρίνονται καλύτερα στην ελληνική εκπαιδευτική πραγματικότητα και νοοτροπία, μαζί με την απόπειρα φίμωσης των φοιτητών και την πλήρη υποτίμησή τους είναι κάτι παραπάνω από προφανής.

Το καλύτερο; Όλα αυτά το Σεπτέμβρη που θα γυρίσουμε στις στις σχολές μας θα έχουν ήδη ψηφιστεί, χωρίς να ερωτηθεί κανείς μας!

Και κάτι άλλο: Αν παραγματικά το Υπουργείο ενδιαφερόταν για το καλό της Παιδείας, την πάταξη της διαφθοράς, τη διάπλαση σκεπτόμενων, πολιτικά ενεργών ατόμων με ήθος, θα άλλαζε ριζικά το εκπαιδευτικό πρόγραμμα, από το νηπιαγωγείο και το δημοτικό. Δεν θα έκανε μια μεταρρύθμιση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση που βασικό στόχο έχει την εξειδικευμένη, επιστημονική κατάρτιση ανθρώπων με διαμορφωμένο πια χαρακτήρα και προσωπικότητα για να «εκσυγχρονιστεί με τα δυτικά μοντέλα».  Και προφανώς δεν θα έδινε ψίχουλα στον τομέα της εκπαίδευσης…

Μπορεί με τέτοιους πολιτικούς, τέτοιες πρακτικές και τέτοιους νόμους οι φοιτητές να αηδιάζουν και μόνο στο άκουσμα της λέξης πολιτική. Όσο κι αν έχει στρεβλωθεί το νόημά της όμως, είναι η μόνη λύση να επιτευχθούν οι στόχοι μας, να ακουστεί η φωνή μας. Μπορεί στην κοινή γνώμη να περνάει η άποψη ότι φοιτητές = κομματόσκυλα / πρεζάκια / (στην καλύτερη περίπτωση) αδιάφοροι παρτάκηδες που περνάνε καλά για 4-5 χρόνια. Πιστεύω ότι αυτό δεν ισχύει. Πιστεύω ότι ακόμα υπάρχουν παιδιά που είναι ξύπνια, είναι πολιτικοποιημένα, έχουν άποψη και καμία Διαμαντοπούλου δεν μπορεί να πνίξει τη φωνή τους. Η κυρία Διαμαντοπούλου το παιδί της θα το στείλει έξω, όπως και το σύνολο των πολιτικών, από ΝΔ ως ΚΚΕ. Προφανώς και δεν νοιάζεται ιδιαίτερα για την τύχη των φοιτητών στα ελληνικά πανεπιστήμια. Εμάς όμως μας νοιάζει, και θα το καταλάβει σύντομα.


Βαγγέλης Τσίρμπας