TAKA TOYKA, TAKA TOYKA

10 και μισή το βράδυ. 30 βαθμοί κελσίου. Τρείς μεσήλικες φοράνε βαριά μαύρα σακάκια και σφιχτές γραβάτες. Τους λυπάμαι. Φαίνονται σα νεκροθάφτες. Στο κάτω μέρος της οθόνης: «ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ: Η ΚΟΙΝΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΡΟΜΠΑΪ, ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ, ΜΠΑΡΟΖΟ». Μιλάνε, απαντάνε σε ερωτήσεις.

«Ευρωζώνη», «Ευρωκοινοβούλιο», «ομόλογα», «επιλεκτική χρεοκοπία», «τράπεζες», «χρήματα», «επιτόκια», «επιμήκυνση», «οίκοι αξιολόγησης», «κομισιόν», «Διεθνές Νομισματικό Ταμείο», «τεχνική υποστήριξη», «πακέτο στήριξης». Διάφορες άκυρες λέξεις που βγάζουν έναν περίεργο ήχο. Έναν ήχο που σου βγάζει το ίδιο ακριβώς συναίσθημα με το «τακα τουκα» της ρακέτας, κατακαλόκαιρο, ενώ προσπαθείς να χαλαρώσεις στην παραλία. Ένας ήχος που ενώ τον περιμένεις, τον θεωρείς πια αυτονόητο, έχεις συνηθίσει την ύπαρξη του και δεν μπορείς να τον αποφύγεις, γιατί απλά ακούγεται παντού, θέλεις κατά βάθος να τον κάνεις να σκάσει, δεν τον αντέχεις άλλο, τον εκλαμβάνεις σα θόρυβο και πραγματικά δε βρίσκεις λόγο που αυτή η ηχορρύπανση ενοχλεί σε τέτοιο βαθμό τα αυτιά σου.

Η  συνέντευξη τελειώνει κάποια στιγμή. Τώρα στη θέση των κουστουμαρισμένων παππούδων έρχεται για λίγα λεπτά ο Μάρκος που προσπαθεί να πηδηχτεί με έναν τύπο που δεν του κάθεται με τίποτα γιατί είναι staight, κάτι γριές που έχουν βάλει κρυφές κάμερες σε όλη την πολυκατοικία για να παίρνουν μάτι και ο Μπαλαφούτης που προσπαθεί να μάθει έναν πράσινο παπαγάλο να τραγουδάει Ρέμο. Και εκεί που ο παπαγάλος αφήνει το κύκνειο άσμα του πέφτουν οι τίτλοι τέλους!

«Διακόπτουμε ξανά το πρόγραμμά μας για να μεταδώσουμε τη συνέντευξη του πρωθυπουργού και του υπουργού οικονομικών». ΤΗΝ ΤΥΧΗ ΜΟΥ ΜΕΣΑ! Ο Γιώργαρος μπροστά από μια ελληνική και μια ευρωπαϊκή σημαία λέει ότι βάζει τάξη στο σπίτι του, διεκδίκησε το δικαίωμα στην ελπίδα, τη σιγουριά και την ασφάλεια. Θα αποκαταστήσει την αδικία, θα ελαφρύνει την Ελλάδα, θα αλλάξει ρίζα στη χώρα, κάτι τέτοια. Μπερδεύει τα λόγια του, ιδρώνει, τα χάνει εντελώς. Η αλήθεια είναι ότι στα αγγλικά το ‘χε. Μετά παίρνει το λόγο ο Βαγγέλας που μιλάει για κάτι πάτους, μάλλον τους δικούς μας, αλλά ενώ έχει λέγειν πραγματικά είναι λες και μασουλάει ταυτόχρονα κοτομπουκιές και δεν μπορώ να τον ακούσω καν.

Αυτό το βράδυ, με αυτή τη ζέστη, με αυτή την κούραση, μετά από τόση δουλειά, και με τόση δουλειά να με περιμένει αύριο πάλι, το τελευταίο πράγμα που με απασχολεί είναι το πουλί του Μπαλαφούτη και οι μαλακίες λένε και κάνουν αυτοί οι  τύποι. Ας χρεοκοπήσουμε. Ας μας επιτηρούν για 50 χρόνια. Ας πάρουμε σύνταξη στα 100. Ας προσκυνάμε μια εικόνα της Μέρκελ 3 φορές τη μέρα. Ας μας πάρουν την Κέρκυρα. Εγώ το μόνο που θέλω απόψε το βράδυ είναι να δω Παπακαλιάτη και να πάω για ύπνο. ΠΟΛΛΑ ΖΗΤΑΩ;

Βαγγέλης Τσίρμπας (Μάνη 21/7/2011, 23:43)