ΕΚΛΟΓΕΣ

«Έρχονται οι πιο κρίσιμες εκλογές της μεταπολίτευσης. Όλοι πρέπει να ψηφίσουν για να αποφασίσουν για το μέλλον της χώρας. Η αποχή είναι συνενοχή και αδιαφορία.»

Αυτές οι απόψεις εκφράζονται καθημερινά εδώ και μήνες, από όλους σχεδόν τους πολιτικούς χώρους. Μοναδική έγνοια του κόσμου έχει γίνει αν θα βγει αυτοδύναμος ο Σαμαράς, αν θα υπάρχει κυβέρνηση συνεργασίας, τι ποσοστά θα πάρει η αριστερά. Οι δρόμοι γεμάτοι με προεκλογικά περίπτερα, κομματικές συγκεντρώσεις και σημαίες κάθε χρώματος.

Πόση άγνοια και υποκρισία επικρατεί όταν ένα πολίτευμα που δίνει το λόγο στους πολίτες μια φορά στα τέσσερα χρόνια ονομάζεται ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ; Υπάρχει πραγματική δημοκρατία όταν 300 αποφασίζουν για 10.000.000, ακόμα κι αν οι πρώτοι είναι εκλεγμένοι από τους δεύτερους; Υπάρχει δημοκρατία όταν παιδιά λιποθυμάνε από την πείνα στα σχολεία, οι άνεργοι είναι εκατομμύρια και οι ηλικιωμένοι αυτοκτονούν απ’ την ανέχεια; Υπάρχει δημοκρατία όταν αντί ο κρατικός προϋπολογισμός να πηγαίνει στην παιδεία, την υγεία και τις δημόσιες παροχές, καταβροχθίζεται από τα κομματικά ταμεία;

Ζούμε σε ένα άριστα οργανωμένο και σχεδιασμένο σύστημα με πανίσχυρες αντιστάσεις. Η μεγαλύτερη δύναμή του μάλιστα είναι η δυνατότητα να χωνεύει όλες τις απόψεις, όλες τις ιδεολογίες. Μέσα στη βουλή μπορούν να μπούν από νεοναζί και φασίστες μέχρι ακροαριστερούς και κομμουνιστές. Δεν χρειάζεται να παλεύεις κάθε μέρα για το μέλλον σου, δεν χρειάζεται να πολιτικοποιείσαι και να αγωνίζεσαι, δεν χρειάζεται να κατεβαίνεις στο δρόμο και να αντιδράς. Έχεις τους εκπροσώπους σου, εσύ τους ψήφισες.  Έχουμε δημοκρατία.

Για μένα το πρόβλημα δεν είναι οι 300 που βρίσκονται μέσα στη βουλή. Είναι η βουλή, το πολιτικό σύστημα που συμβολίζει, το οικονομικό σύστημα που υπηρετεί. Οπότε οποιαδήποτε ψήφος, ακόμα και σε ένα αριστερό κόμμα που κατακεραυνώνει αυτό το σύστημα- αλλά παρόλα αυτά είναι συστημικό συμμετέχοντας στις εκλογές(!), μάλλον μου φαίνεται ότι εκτονώνει την οργή του κόσμου και συντηρεί την ψευδαίσθηση της δημοκρατίας, παρά ότι μπορεί να αλλάξει κάτι ουσιαστικά.

Η απογοήτευση κάποιου κόσμου ότι δεν υπάρχει εναλλακτική, ότι δεν υπάρχει κάποιο κόμμα που προσφέρει ελπίδα για την αλλαγή και όραμα για το μέλλον είναι ψεύτικη και επικίνδυνη. Η ελπίδα, το όραμα, το μέλλον είναι μέσα στον κάθε συνειδητοποιημένο και σκεπτόμενο άνθωπο. Η πραγματική πάλη μπορεί να γίνει στο δρόμο, στις διαδηλώσεις, στις καταλήψεις, σε όποιες μορφές πάλης αποφασίσει να ακολουθήσει ο λαός.

Πραγματική, άμεση δημοκρατία θα έχουμε όταν θα αποφασίζουμε όλοι ισότιμα και καθημερινά σε τοπικές συνελεύσεις για κάθε ζήτημα που μας αφορά και δεν θα περιμένουμε αυτόκλητους κομματικούς σωτήρες και ηγέτες να μας κυβερνήσουν. Δεν ξέρω πως μπορεί να γίνει εφικτή η δημοκρατία, σίγουρα όμως όχι μέσω των εκλογών.

Βαγγέλης Τσίρμπας