ΚΡΙΣΗ

Και να που τελείωσαν οι γιορτές… Πέρασαν τα Χριστούγεννα με το καθιερωμένο πλέον ρεβεγιόν και τον Σπύρο Παπαδόπουλο να μας εύχεται στην υγειά μας, πέρασε η Πρωτοχρονιά με την διαφορετική αντίστροφη μέτρηση σε κάθε τηλεοπτικό κανάλι, και φάγαμε όλοι μια ωραιότατη κλοτσιά τύπου Τσακ Νόρις και επιστρέψαμε στην μίζερη καθημερινότητα μας… Κρίση…. Μια δημοφιλέστατη λέξη τον τελευταίο καιρό… Πολυεπίπεδη, πολυπρόσωπη κρίση… Πας να γλυτώσεις από το ένα της πρόσωπο μα βρίσκεις μπροστά σου ένα άλλο… Οικονομική κρίση, κρίση ηθικών αξιών, κρίση μέσης ηλικίας… Η οικονομία καταρρέει,  η οικογένεια καταρρέει, ο άνθρωπος καταρρέει.. Ο κάθε μεσοαστός- γιάπης Έλληνας, αρνείται πεισματικά να πιστέψει και να συνειδητοποιήσει ότι πλέον ο μισθός του δεν του φτάνει για να καλύψει βασικές του ανάγκες, πόσο μάλλον εκείνες τις, πλέον  απαραίτητες,  πλασματικές ανάγκες- συνήθειες όπως για παράδειγμα μπουζούκια δύο φορές την εβδομάδα, μανικιούρ και πεντικιούρ μια φορά την εβδομάδα, και διάφορες τέτοιες….. απολαύσεις. Οι υπόλοιποι μεσοαστοί Έλληνες, είναι περισσότερο συνειδητοποιημένοι. Προσπαθούν να βάλουν ένα μέτρο στην καταναλωτική μανία που είχε καταλάβει την  κάθε σύγχρονη οικογένεια, τις περισσότερες φορές ανεπιτυχώς. Η οικογενειακή ζωή πλέον έχει γίνει σήριαλ. Δουλειά, σπίτι, τσακωμός για τα λεφτά που δεν φτάνουν για να πληρωθούν οι λογαριασμοί, τα φροντιστήρια των παιδιών γιατί το εκπαιδευτικό σύστημα είναι ΓΑΜΑΤΟ,  οι δόσεις του δεύτερου αυτοκινήτου που αγοράστηκε προ κρίσης γιατί είμαστε ΓΑΜΑΤΟΙ και δεν μας φτάνει το ένα αυτοκίνητο ανά τέσσερα άτομα, και οι δόσεις του στεγαστικού, τσακωμός για το πετρέλαιο, για το σουπερμάρκετ, το νερό και το ρεύμα, και πάμε πάλι από την αρχή. Αύξηση της ενδοοικογενειακής βίας, αύξηση των διαζυγίων, καταστροφή της οικογένειας. Πολύτεκνες οικογένειες φτάνουν σε σημείο να δίνουν τα παιδιά τους για υιοθεσία, γιατί μέχρι πριν δέκα χρόνια ο Ελληναράς δεν γούσταρε να προσέχει και να μην κάνει δέκα παιδιά χωρίς να έχει την δυνατότητα να τα ζήσει, γιατί ήταν προσόν το να έχεις πολλά παιδιά. Λόγω της αύξησης της ανεργίας, αυξάνονται τα διαζύγια γιατί οι άντρες όσο δούλευαν ήταν καλοί και τους θέλαμε, αλλά ξαφνικά έγιναν τεμπέληδες, και  ανεπρόκοποι και τους στέλνουμε στο πυρ το εξώτερο. Όλος αυτός ο παραλογισμός πρέπει να σταματήσει. Που είναι πια αυτός ο θεσμός της οικογένειας; Που πήγε και κρύφτηκε και χανόμαστε;  Η οικογένεια είναι μια μικρογραφία της κοινωνίας. Μίζερες, διασπασμένες οικογένειες= μίζερη, διασπασμένη κοινωνία. Αν η κάθε οικογένεια, καταφέρει και προσαρμοστεί στις σημερινές συνθήκες και ξεπεράσει τα καθημερινά προβλήματα, έτσι και η κοινωνία θα πάει ένα βήμα μπροστά. Είναι αναγκαίο να συνειδητοποιήσουμε την σημασία της καταπολέμησης των εσωτερικών προβλημάτων μιας οικογένειας, που την καταστρέφουν λίγο λίγο από μέσα, σαν το σαράκι, και την αναγκαιότητα της σύσφιξης των ανθρώπινων σχέσεων. Ίσως κάποτε όλοι μαζί, καταφέρουμε να κάνουμε αυτόν τον κόσμο καλύτερο.

Nεφέλη Αντουλινάκη