Σάββατο 21 Ιουλίου 2012

Άχρωμη ζωή, ψηφιακή τιβί

Κάποτε η ζωή ήταν πολύχρωμη και οι τηλεοράσεις ασπρόμαυρες. Πιο μετά, η ζωή βάφτηκε με γκρίζο και όλα τα χρώματα απέμειναν σα δείγματα, να τα χαίρεται ο κόσμος μόνο στην τηλεόραση. Τώρα η ζωή έχει γίνει μαύρη και η τηλεόραση, σα να προσαρμόζεται αρμονικά με τη ζωή κάθε φορά για να έρθει η ισορροπία του σύμπαντος, τελειοποίησε την ομορφιά των χρωμάτων της και έγινε ψηφιακή.
Σε κάθε στενό του κέντρου της Αθήνας συναντάς ανθρώπους που πεινάνε, που κοιμούνται σε ένα χαρτόνι, που αργοπεθαίνουν. Δεν είναι οι μια, δύο στενάχωρες γραφικές φιγούρες που υπήρχαν πάντοτε, που απέφευγες προσεκτικά πάντοτε, μη σου χαλάσουν τη διάθεση. Τώρα πια δεν μπορείς να ξεφύγεις από τα βλέμματά τους. Δεν ζητιανεύουν, δεν ζητούν την ελεημοσύνη σου. Απλά σε κοιτάζουν. Τα βλέμματά τους είναι χτυπήματα ηλεκτροσόκ που προσπαθούν να επαναφέρουν τους κτύπους της καρδιάς σου, αλλά τίποτα. Προσπερνάς απαθής και αδιάφορος. Τρέχεις προς το πολυκατάστημα να αγοράσεις αποκωδικοποιητή. Δεν αντέχεις λεπτό χωρίς τηλεόραση.
Η τηλεόραση είναι το καταφύγιο. Αντί να γελάς, τους βλέπεις να γελάνε. Αντί να πλακώνεσαι, τους βλέπεις να πλακώνονται. Αντί να τρως, τους βλέπεις να τρώνε. Αντί να μιλάς, τους βλέπεις να μιλάνε. Αντί να θυμώνεις, τους βλέπεις να θυμώνουν. Αντί να κλαις, τους βλέπεις να κλαίνε. Αντί να βρίζεις, τους βλέπεις να βρίζουν. Αντί να ερωτεύεσαι, τους βλέπεις να ερωτεύονται. Αντί να τσακώνεσαι, τους βλέπεις να τσακώνονται. Αντί να ζεις, παρακολουθείς. Πιστεύεις ότι δεν είσαι παθητικός δέκτης. «Η τηλεόραση είναι απλά ένα μέσο, σημασία έχει πως τη χρησιμοποιείς», λες. Έχεις τη δύναμη του ζάπινγκ. Μέγκα ή Αντέννα; Αυτιάς ή Παπαδάκης; Μενεγάκη ή Σκορδά; Στάη ή Τρέμη; Έχεις πράγματι πολλές επιλογές.
Γύρω σου καρδιές ξεκινάνε να χτυπούν δυνατά. Κόσμος ξυπνάει, σηκώνεται, αντιστέκεται. Εργοστάσια κλειστά για μήνες, απεργίες, πορείες, αστυνομία, φωτιές, φυλακίσεις, ξύλο, οργή, ένταση. Θα αλλάξει κάτι; Δεν ξέρω. Το σίγουρο είναι ότι δεν θα το μάθεις ποτέ, με το σώμα σου βυθισμένο στα μαξιλάρια του καναπέ και το μυαλό σου χωμένο στα σκατά της τηλεόρασης. The revolution will not be televised. The revolution will be live.





ΥΓ. Μέχρι τότε δεν είναι όλα μαύρα. Το γαλάζιο του ουρανού και της θάλασσας δροσίζει όσους μπορούν ακόμα να δουν την ομορφιά. Χωρίς αποκωδικοποιητή.




Βαγγέλης Τσίρμπας

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου