ανεξάρτητος -η -ο [aneksártitos] Ε5 : που δεν εξαρτάται από άλλον ή άλλο, που δεν έχει κάποια σχέση εξάρτησης. α. (για πρόσ.) που η δραστηριότητά του, η συμπεριφορά του κτλ. δεν επηρεάζεται, δεν καθορίζεται από κτ. άλλο ή από κάποιον άλλον β. (για χώρα, κράτος, οργανισμό κτλ.) που η λειτουργία του δεν επηρεάζεται ή δεν κατευθύνεται από άλλον γ. (για ενέργεια, δραστηριότητα κτλ.): Aνεξάρτητη γνώμη. Aνεξάρτητη πολιτική.
Αυτά σύμφωνα με το Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής του Ινστιτούτου Νεοελληνικών Σπουδών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
ανεξάρτητος -η -ο [aneksártitos] : μη εγγεγραμμένος σε παράταξη φοιτητής, του οποίου η άποψη ορίζεται με βάση τη θεωρεία του Saussure, δηλαδή αρνητικά δια των σχέσεων που συνάπτει με τη δική μας.
Αυτά σύμφωνα με το Λεξικό της Μωρής Προπαγανδιστικής της ΠΑΣΠ ΑΕΙ Κέρκυρας.
(Τώρα, μεταξύ μας, με αυτή τη λογική, και οι Αμερικανοί την Ημέρα της Ανεξαρτησίας γιορτάζουν επί της ουσίας την εναντίωσή τους στην πολιτική της ΠΑΣΠ; Γι' αυτό όλα τα πυροτεχνήματα;)
Εν πάσι περιπτώσει, εγώ τείνω να συμφωνήσω με την ερμηνεία του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου. Τείνω, γιατί η αλήθεια είναι ότι χρειάζονται μερικά διευκρινιστικά στοιχεία.
Ας το φωνάξω, λοιπόν, μπας και γίνει ξεκάθαρο αυτή τη φορά: ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΤΗ ΡΩΓΜΗ, ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΤΟ ΜΑΣ. Κάποιοι ανάμεσά μας μπορεί να ανήκουν στη Ρωγμή, κάποιοι μπορεί να εντάσσουν τους εαυτούς τους στην αριστερά γενικότερα, άλλοι μπορεί να έχουν δικά τους ιδεολογικά πιστεύω προοδευτικότερα. Αλλά όλοι μαζί δεν ανήκουμε ΠΟΥΘΕΝΑ. Δεν έχουμε κοινή ιδεολογία, δε συμφωνούμε σχεδόν σε τίποτα αν κάτσουμε και το συζητήσουμε, αλλά σε ένα τουλάχιστον πράγμα θα συμφωνήσουμε: ΔΕ ΜΑΣ ΝΟΙΑΖΕΙ.
Όλοι όσοι δηλώνουμε "ανεξάρτητοι", δεν το κάνουμε εννοώντας ότι δεν έχουμε ιδέες, αλλά ότι αυτές που έχουμε δε μας δεσμεύουν. Όχι επειδή είμαστε ευκολόπιστοι και μπορεί να μας τις αλλάξει ο καθένας, αλλά γιατί δε μας εμποδίζουν να βλέπουμε τα πράγματα που μας ενώνουν.
Ανεξαρτήτως ιδεολογίας.
Και στο μέλλον, θα σας παρακαλούσα, ανεξαρτήτως κατηγοριοποίησης.
Κική Ζουμπουλάκη
Ξέρεις τι μου έρχεται πρώτο στο μυαλό; Απ'αυτήν την έχθρα και την χολή που βγάζουμε και οι μεν και οι δε; Η συνέντευξη του οδηγού του τανκ που μπήκε στο Πολυτεχνείο. Μικρά αποσπάσπατα θέλω να παραθέσω γιατί για μένα το να είσαι τυφλός και να βλέπεις στο πρόσωπο του συντρόφου σου (όχι; καθεται βαρύ; του συναδέλφου σου τοτε) τον εχθρό ενώ στην ουσία άλλους πρέπει να πολεμάς δεν είναι μόνο φαινόμενο του τότε Πολυτεχνείου:
ΑπάντησηΔιαγραφή«Την ημέρα εκείνη ήμουν υπηρεσία. Στον στρατό είχα δέκα μήνες. Ημουν εκπαιδευτής στο Κέντρο Τεθωρακισμένων, στο Γουδί. Τότε οι «μαυροσκούφηδες» ήταν σώμα επιλέκτων. Πήγα εθελοντικά. Μόλις άρχισαν τα επεισόδια, μπήκαμε επιφυλακή. «Οι κομμουνιστές καίνε την Αθήνα» μας έλεγαν και εμείς τους πιστεύαμε. Θυμάμαι στο στρατόπεδο κάποιοι είχαν ραδιοφωνάκια και ακούγαμε στα κρυφά τον σταθμό του Πολυτεχνείου. «Παλιοκουμμούνια» θα καλοπεράσετε!» λέγαμε».
Και το κυριότερο...'' ε ι μ α σ τ ε α δ ε ρ φ ι α'' φωνάζανε:
«Οταν φτάσαμε στη διασταύρωση της λεωφ. Αλεξάνδρας και της οδού Πατησίων, μας έδωσαν εντολή να σταματήσουμε. Εκεί, στην πλατεία Αιγύπτου, μείναμε περίπου μία ώρα. Ο κόσμος θυμάμαι ότι μας φώναζε «είμαστε αδέλφια, είμαστε αδέλφια». Εγώ ήθελα να τους φάω. Τους έβλεπα σαν παράσιτα»!
«Οταν γυρίσαμε στο στρατόπεδο, έγινα ήρωας. Οι στρατιωτικοί μου έδιναν συγχαρητήρια. Τότε αισθανόμουν ότι ήμουν κάποιος, ότι έκανα κάτι καλό, κάτι μεγάλο. Είχα γίνει ο ήρωας που διέλυσε τους εχθρούς της πατρίδας, τα «παλιοκουμμούνια», όπως λέγαμε τότε τους φοιτητές. Αυτά μου έλεγαν, αυτά πίστευα. Ενιωθα περήφανος. Ημουν και εγώ φασίστας».
''Αυτά μου έλεγαν, αυτά πίστευα. Ενιωθα περήφανος.'' Δε κάνω απόλυτη σύγκριση ΦΥΣΙΚΑ, αλλά πόσο εύκολα μπορείς να πιστεψεις και να στηρίξεις όλη σου τη σκέψη πάνω σε κάτι που απλά θα στο πασάρουν ωραία; Δε βάζω τους μεν στο σακί με τους καλούς και τους δε στο σακί με τους καλούς. Ο φανατισμός δυστυχώς είναι ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ χαρακτηριστικό και όχι αποκλειστικότητα μερικών κομμάτων, παρατάξεων, όπως θέλετε πείτε το, δεν είναι αυτή η ουσία. Όσο θα βγαίνει κάποιος που θα λέει "μάχομαι για το καλό των φοιτητών, αλλά δε συνεργάζομαι με 'σενα, εσένα κι εσένα γιατί ερχόμαστε σε αντίθεση ως προς τις ιδεολογίες μας", . Γιατί ούτε η κοροιδία μες τα μούτρα σου είναι απάντηση, ούτε όμως η βία και ο θυμός.
Ε.Π
Ξέχασα τη πηγή: http://www.pameevro.gr/News/RealNews/Social/tabid/110/articleType/ArticleView/articleId/12884/Default.aspx
ΑπάντησηΔιαγραφήAapo PROEDRAS
ΑπάντησηΔιαγραφήekei pou les "teinw" nomizw oti 8a eprepe na grapseis "sygklinei".....me giwta pantote!
"Συγκλίνει" (με γιώτα πάντοτε) δε θα μπορούσα να γράψω σε καμία περίπτωση από τη στιγμή που μιλάω σε πρώτο ενικό. "Συγκλίνω" ίσως, αν έβγαζε νόημα η φράση "συγκλίνω να συμφωνήσω".
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαίρομαι, όμως, που η μόνη σου διαφωνία ήταν αυτή.
Κική Ζ.