http://www.youtube.com/watch?v=6Ejga4kJUts&ob=av2e
Χριστούγεννα 2011 – 2012:
Στολισμένοι δρόμοι και βιτρίνες, φωτάκια και Άγιοι Βασίληδες σε κάθε μπαλκόνι, συνωστισμός στο κέντρο, στο Mall, στο μετρό, άνθρωποι τρελαμένοι και στριμωγμένοι να μιλούν στα κινητά… Να κλείσουμε τραπέζι στα μπουζούκια, να αγοράσουμε ρούχα για το πάρτυ της Πρωτοχρονιάς. Ώστε αυτό είναι το πνεύμα των Χριστουγέννων; Εορταστικές εκπομπές και συναυλίες στην τηλεόραση;
Η Ελλάδα, η βουλιαγμένη, και ο κόσμος της, ο οικονομικά τσακισμένος, προσπαθεί να πείσει τον εαυτό του πως δεν τρέχει τίποτα, πως περνάει τέλεια, πως όλα είναι όπως πριν. Το βλέπω κάθε μέρα στα γεμάτα πολυκαταστήματα και στις καφετέριες. Αλλά όλα αυτά μέχρι την μέρα των Χριστουγέννων. Μετά η κρίση που μας έπιασε περνάει και όλοι κλεινόμαστε πάλι στα σπίτια και την μιζέρια μας μέχρι το δεύτερο καταναλωτικό ΜΠΑΜ πριν από την Πρωτοχρονιά.
Δώρα σε φίλους και συγγενείς ξεχασμένους όλη την υπόλοιπη χρονιά, συσσωρευμένη έκφραση αγάπης μέσα σε ελάχιστες μέρες ακόμα και προς τα άτομα που κανονικά μας είναι αδιάφορα ή τα αντιπαθούμε. Υποκρισία ή υστερία; Μικρή η διαφορά… Ήρθαν Χριστούγεννα, ας φορέσουμε το γιορτινό προσωπείο και ας υιοθετήσουμε για 2 εβδομάδες το προφίλ “σας συμπαθώ-αγαπώ όλους και το ίδιο πρέπει να κάνετε κ εσείς”. Φορτωμένα τηλεφωνικά δίκτυα με μηνύματα γεμάτα ευχές και αγάπες ψεύτικες στην πλειοψηφία γιατί από μόνη της η σκέψη να ξεπετάξεις τους πάντες με ένα (ίδιο για όλους) μήνυμα είναι ηλίθια!
Όλα αυτά και στην μέση εμείς, σαστισμένοι και κατά τα άλλα άφραγκοι, να προσπαθούμε να επιβάλλουμε στον εαυτό μας να είμαστε χαρούμενοι και ανέμελοι για να μην καταλάβουν οι άλλοι πόσο μόνοι, μίζεροι και ανασφαλείς αισθανόμαστε βλέποντας τόση (προσποιητή) ευτυχία γύρω μας από τους υπόλοιπους εξίσου αφελείς συνανθρώπους μας.
Ξέρω, ξέρω, μάλλον αυτή είναι μόνο η δική μου πλευρά και βρήκα τώρα πριν την νέα χρονιά να ξεσπάσω τα αντιεορταστικά κόμπλεξ μου. Δεν πειράζει, κάποιοι θα συμφωνήσουν, κάποιοι όχι. Όπως και να χει δεν μου αρέσει η φάση “σε θυμάμαι μόνο τα Χριστούγεννα και σου παίρνω και μια μαλακία για δώρο για να μην με λες γύφτο, επειδή ΠΡΕΠΕΙ μιας και είσαι συγγενής μου και είναι ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ”.
Για μένα τα πράγματα που θυμίζουν Χριστούγεννα είναι να παίζω με τον αδερφό μου κάτω από το δέντρο, να φτιάχνω χιονάνθρωπο στο χωριό, να κάθομαι στο οικογενειακό τραπέζι. Εν έτη 2011 δεν στόλισα καν δέντρο (προσωπικοί λόγοι), δεν πήγα στο Χριστουγεννιάτικο χωριό στο Σύνταγμα, δεν έχω καν βενζίνη για να πάω στο χωριό, δεν πήρα κανένα δώρο ούτε στους φίλους μου, δεν παίζω πια με τον αδερφό μου, ούτε λέω κάλαντα, ούτε ήρθε και κανείς να μου πει κάλαντα… Τα Χριστούγεννα έφυγαν μαζί με τα παιδικά μου χρόνια. Το μόνο που με βάζει στο κλίμα πια, εξακολουθεί να είναι το οικογενειακό τραπέζι και η συνάντηση με παλιούς και νέους αγαπημένους φίλους που δυστυχώς δεν μπορώ να έχω μαζί μου κάθε γαμημένη μέρα! Αυτό είναι το κλίμα των Χριστουγέννων! Η οικογένεια, τα αδέρφια, οι αγαπημένοι φίλοι, ο παππούς, η γιαγιά, όλοι αυτοί που πραγματικά αγαπάμε ότι μέρα του χρόνου και να είναι και που μας τους στερεί η απόσταση ή η τρελή και μίζερη καθημερινότητα μας.
Η αγάπη είναι πράξη από καρδιάς, καθημερινή και αληθινή και όχι εξαναγκαστικό χριστουγεννιάτικο προνόμιο. Δεν είναι τα 50 λεπτά που δώσαμε σε έναν από τους εκατοντάδες ζητιάνους που γεμίζουν τους δρόμους της βρώμικης πόλης στοχεύοντας στο χριστιανικό πνεύμα των ημερών, ούτε η μικρή δωρεά που αποφάσισες να κάνεις για να εξιλεώσεις την ψυχή σου. Αυτά είναι πράξεις που πρέπει να γίνονται πολύ συχνότερα από μια φορά τον χρόνο αν θες πραγματικά έναν καλύτερο κόσμο.
Πότε επιτέλους ΘΑ ΞΥΠΝΗΣΟΥΜΕ και θα δούμε την αλήθεια; Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες τυφλωνόμαστε από την λύσσα να τα χωρέσουμε όλα μέσα στις λίγες μέρες των διακοπών. Να τρέξουμε από πάρτυ σε πάρτυ. Νοιώθω το μυαλό μου να συνθλίβεται κάτω από τις άπειρες διαφημίσεις και προσφορές, τα χριστουγεννιάτικα τραγούδια και το συνθετικό χιόνι-στολισμό. Πότε επιτέλους θα καταλάβουμε πως η αγάπη δεν είναι υλική και δεν μετριέται με στυλ και ευρώ! Αγάπη είναι μια αγκαλιά στον φίλο που μας έλειψε, ένα φιλί, μια καλή κουβέντα στον συνάνθρωπο που μας χρειάζεται. Δώρο είναι ένα πιάτο σπιτικά μελομακάρονα (ναι το είπα!) ή κάτι που φτιάξαμε μόνοι μας αφιερώνοντας χρόνο, μια έκπληξη, κάτι που να έχει πραγματική συναισθηματική αξία.
Σκοτώστε το φανταχτερό ζόμπι που τρώει το μυαλό σας, γδύστε τον χοντρό Αϊ-Βασίλη από τη γελοία κόκκινη στολή του και πείτε του να κάνει δίαιτα, κρατήστε επαφή για όλο το χρόνο με τα άτομα που σας ενδιαφέρουν. Οι άλλοι δρόμο! Ψωνίστε μόνο τα αναγκαία και θα δείτε πως θα ευχαριστηθείτε περισσότερο. Και να βοηθάτε πάντα όσους σας χρειάζονται, όχι μόνο όταν ηθικά επιβάλλεται.
Τα παραπάνω τα έγραψα για να τα συνειδητοποιήσω πρώτα απ’ όλους εγώ οπότε αν τα βρήκατε υπερβολικά παρακαλώ μην με κρίνετε αυστηρά. Μακάρι η νέα χρονιά να μας αλλάξει όλους προς το καλύτερο αλλά αυτό εξαρτάται κυρίως από την δική μας θέληση. End of story.
http://www.youtube.com/watch?v=VHhzi8PvDYw
http://www.youtube.com/watch?v=UUYjeG6kGwE
Μαρία Γιαχγιά
Χριστούγεννα 2011 – 2012:
Στολισμένοι δρόμοι και βιτρίνες, φωτάκια και Άγιοι Βασίληδες σε κάθε μπαλκόνι, συνωστισμός στο κέντρο, στο Mall, στο μετρό, άνθρωποι τρελαμένοι και στριμωγμένοι να μιλούν στα κινητά… Να κλείσουμε τραπέζι στα μπουζούκια, να αγοράσουμε ρούχα για το πάρτυ της Πρωτοχρονιάς. Ώστε αυτό είναι το πνεύμα των Χριστουγέννων; Εορταστικές εκπομπές και συναυλίες στην τηλεόραση;
Η Ελλάδα, η βουλιαγμένη, και ο κόσμος της, ο οικονομικά τσακισμένος, προσπαθεί να πείσει τον εαυτό του πως δεν τρέχει τίποτα, πως περνάει τέλεια, πως όλα είναι όπως πριν. Το βλέπω κάθε μέρα στα γεμάτα πολυκαταστήματα και στις καφετέριες. Αλλά όλα αυτά μέχρι την μέρα των Χριστουγέννων. Μετά η κρίση που μας έπιασε περνάει και όλοι κλεινόμαστε πάλι στα σπίτια και την μιζέρια μας μέχρι το δεύτερο καταναλωτικό ΜΠΑΜ πριν από την Πρωτοχρονιά.
Δώρα σε φίλους και συγγενείς ξεχασμένους όλη την υπόλοιπη χρονιά, συσσωρευμένη έκφραση αγάπης μέσα σε ελάχιστες μέρες ακόμα και προς τα άτομα που κανονικά μας είναι αδιάφορα ή τα αντιπαθούμε. Υποκρισία ή υστερία; Μικρή η διαφορά… Ήρθαν Χριστούγεννα, ας φορέσουμε το γιορτινό προσωπείο και ας υιοθετήσουμε για 2 εβδομάδες το προφίλ “σας συμπαθώ-αγαπώ όλους και το ίδιο πρέπει να κάνετε κ εσείς”. Φορτωμένα τηλεφωνικά δίκτυα με μηνύματα γεμάτα ευχές και αγάπες ψεύτικες στην πλειοψηφία γιατί από μόνη της η σκέψη να ξεπετάξεις τους πάντες με ένα (ίδιο για όλους) μήνυμα είναι ηλίθια!
Όλα αυτά και στην μέση εμείς, σαστισμένοι και κατά τα άλλα άφραγκοι, να προσπαθούμε να επιβάλλουμε στον εαυτό μας να είμαστε χαρούμενοι και ανέμελοι για να μην καταλάβουν οι άλλοι πόσο μόνοι, μίζεροι και ανασφαλείς αισθανόμαστε βλέποντας τόση (προσποιητή) ευτυχία γύρω μας από τους υπόλοιπους εξίσου αφελείς συνανθρώπους μας.
Ξέρω, ξέρω, μάλλον αυτή είναι μόνο η δική μου πλευρά και βρήκα τώρα πριν την νέα χρονιά να ξεσπάσω τα αντιεορταστικά κόμπλεξ μου. Δεν πειράζει, κάποιοι θα συμφωνήσουν, κάποιοι όχι. Όπως και να χει δεν μου αρέσει η φάση “σε θυμάμαι μόνο τα Χριστούγεννα και σου παίρνω και μια μαλακία για δώρο για να μην με λες γύφτο, επειδή ΠΡΕΠΕΙ μιας και είσαι συγγενής μου και είναι ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ”.
Για μένα τα πράγματα που θυμίζουν Χριστούγεννα είναι να παίζω με τον αδερφό μου κάτω από το δέντρο, να φτιάχνω χιονάνθρωπο στο χωριό, να κάθομαι στο οικογενειακό τραπέζι. Εν έτη 2011 δεν στόλισα καν δέντρο (προσωπικοί λόγοι), δεν πήγα στο Χριστουγεννιάτικο χωριό στο Σύνταγμα, δεν έχω καν βενζίνη για να πάω στο χωριό, δεν πήρα κανένα δώρο ούτε στους φίλους μου, δεν παίζω πια με τον αδερφό μου, ούτε λέω κάλαντα, ούτε ήρθε και κανείς να μου πει κάλαντα… Τα Χριστούγεννα έφυγαν μαζί με τα παιδικά μου χρόνια. Το μόνο που με βάζει στο κλίμα πια, εξακολουθεί να είναι το οικογενειακό τραπέζι και η συνάντηση με παλιούς και νέους αγαπημένους φίλους που δυστυχώς δεν μπορώ να έχω μαζί μου κάθε γαμημένη μέρα! Αυτό είναι το κλίμα των Χριστουγέννων! Η οικογένεια, τα αδέρφια, οι αγαπημένοι φίλοι, ο παππούς, η γιαγιά, όλοι αυτοί που πραγματικά αγαπάμε ότι μέρα του χρόνου και να είναι και που μας τους στερεί η απόσταση ή η τρελή και μίζερη καθημερινότητα μας.
Η αγάπη είναι πράξη από καρδιάς, καθημερινή και αληθινή και όχι εξαναγκαστικό χριστουγεννιάτικο προνόμιο. Δεν είναι τα 50 λεπτά που δώσαμε σε έναν από τους εκατοντάδες ζητιάνους που γεμίζουν τους δρόμους της βρώμικης πόλης στοχεύοντας στο χριστιανικό πνεύμα των ημερών, ούτε η μικρή δωρεά που αποφάσισες να κάνεις για να εξιλεώσεις την ψυχή σου. Αυτά είναι πράξεις που πρέπει να γίνονται πολύ συχνότερα από μια φορά τον χρόνο αν θες πραγματικά έναν καλύτερο κόσμο.
Πότε επιτέλους ΘΑ ΞΥΠΝΗΣΟΥΜΕ και θα δούμε την αλήθεια; Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες τυφλωνόμαστε από την λύσσα να τα χωρέσουμε όλα μέσα στις λίγες μέρες των διακοπών. Να τρέξουμε από πάρτυ σε πάρτυ. Νοιώθω το μυαλό μου να συνθλίβεται κάτω από τις άπειρες διαφημίσεις και προσφορές, τα χριστουγεννιάτικα τραγούδια και το συνθετικό χιόνι-στολισμό. Πότε επιτέλους θα καταλάβουμε πως η αγάπη δεν είναι υλική και δεν μετριέται με στυλ και ευρώ! Αγάπη είναι μια αγκαλιά στον φίλο που μας έλειψε, ένα φιλί, μια καλή κουβέντα στον συνάνθρωπο που μας χρειάζεται. Δώρο είναι ένα πιάτο σπιτικά μελομακάρονα (ναι το είπα!) ή κάτι που φτιάξαμε μόνοι μας αφιερώνοντας χρόνο, μια έκπληξη, κάτι που να έχει πραγματική συναισθηματική αξία.
Σκοτώστε το φανταχτερό ζόμπι που τρώει το μυαλό σας, γδύστε τον χοντρό Αϊ-Βασίλη από τη γελοία κόκκινη στολή του και πείτε του να κάνει δίαιτα, κρατήστε επαφή για όλο το χρόνο με τα άτομα που σας ενδιαφέρουν. Οι άλλοι δρόμο! Ψωνίστε μόνο τα αναγκαία και θα δείτε πως θα ευχαριστηθείτε περισσότερο. Και να βοηθάτε πάντα όσους σας χρειάζονται, όχι μόνο όταν ηθικά επιβάλλεται.
Τα παραπάνω τα έγραψα για να τα συνειδητοποιήσω πρώτα απ’ όλους εγώ οπότε αν τα βρήκατε υπερβολικά παρακαλώ μην με κρίνετε αυστηρά. Μακάρι η νέα χρονιά να μας αλλάξει όλους προς το καλύτερο αλλά αυτό εξαρτάται κυρίως από την δική μας θέληση. End of story.
http://www.youtube.com/watch?v=VHhzi8PvDYw
http://www.youtube.com/watch?v=UUYjeG6kGwE
Μαρία Γιαχγιά
Πες τα χρυσόστομη! Επειδή είναι Χριστούγεννα κάτι τρέχει στα γύφτικα και πρέπει να αγοράσουμε δώρα και δείξουμε πνεύμα αγάπης και συμφιλίωσης! Πρέπει να υποδυόμαστε ότι τους αγαπάμε και τους συμπαθούμε όλους! Όχι! Αγαπώ αυτούς που ενδιαφέρονται για μένα και που ενδιαφέρομαι εγώ γι'αυτούς! Δεν αγαπώ τον κάθε άκυρο συγγενή που με θυμάται τα Χριστούγεννα για να κουτσομπολέψει με τους δικούς του τι κάνω, δεν αγαπώ τον παλιό μου συμμαθητή που έχει περάσει σε ένα ΤΕΙ της πορδής και μου το παίζει θεός, και είμαι αναγκασμένος να προσποιηθώ ότι με νοιάζει τι κάνει όταν έρχεται και με χαιρετίσει στην καφετερία, που και αυτό το κάνει για να νομίσουν οι άλλοι ότι είναι κοινωνικός, δεν αγαπάω όσους μου παίρνουν δώρα από ανάγκη επειδή γιορτάζουν τα αδέρφια μου και δεν θέλουν να με αφήσουν παραπονεμένο όντας ο μικρότερος. Χέστηκα για τα δώρα σας! θα μου πάρω εγώ ο ίδιος δώρα και θα πάρω δώρα σε όποιον είναι σημαντικός για μένα στα γενέθλιά του ή όποτε άλλοτε θέλω εγώ και όχι στη γιορτή του και σε όποια άλλη άκυρη εποχή μας καλεί το καπιταλιστικό πνεύμα της εποχής. Έλεος ποια με αυτούς τους κωλοθεατρινισμούς. Με νοιάζει τι γίνεται στην κοινωνία, με νοιάζει και με στεναχωρεί που βλέπω άστεγους ή ο,τιδήποτε ανάλογο και θα βοηθήσω όποτε θέλω ή μπορώ. Και μάντεψε. Δεν μου καίγεται όχι καρφάκι, ούτε πινέζα για το τι κάνει ο κάθε αντιπαθητικός και κάθε άκυρος. Δεν σε συμπάθησε ποτέ, δεν θα συμπαθήσω ούτε τώρα και ας είναι Χριστούγεννα. Η ζωή είναι μικρή για να την χαραμίζεις με άτομα που δεν έχουν να σου προσφέρουν κάτι ηθικά και συναισθηματικά.
ΑπάντησηΔιαγραφήBe with those you love, care about social problems, fuck the rest.
Ηξερα οτι εσυ θα με καταλαβαινες απο τους πρωτους! Επιασες το νοημα ;)
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιαχ.
πολύ ωραίο, μπράβο ρε μαρία.. βαγ
ΑπάντησηΔιαγραφήCongrats! Λες αλήθειες... φαρ
ΑπάντησηΔιαγραφή"Τα Χριστούγεννα έφυγαν μαζί με τα παιδικά μου χρόνια." Τέλειο ποστ με ιδανικές μουσικές επιλογές ;)
ΑπάντησηΔιαγραφή