Αιώνιος φοιτητής. Μια από τις πιο δυσφημισμένες φιγούρες της νεοελληνικής πραγματικότητας! Μπαφιάρης, τεμπέλης, βρώμικος, τζιβάτος, εγωιστής, αργόσχολος, ηλίθιος, βαρεμένος και χαραμοφάης είναι λίγα απ’ τα επίθετα με τα οποία τον στολίζει η κοινή γνώμη. Μήπως ήρθε η ώρα να ανοίξουμε λίγο τα μυαλά μας (μετά τις σχολές) και να δούμε πίσω από τα στερεότυπα;
Πρώτα απ’ όλα, αιώνιος φοιτητής ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ. Με τους μισθούς και τις συντάξεις που δίνονται αν έχεις λεφτά να πληρώνεις για 100 χρόνια το ρεύμα, το φαγητό, το νοίκι, τα φάρμακα, τα ρούχα, μάλλον τραπεζίτης είσαι και όχι φοιτητής. Ο μεγαλύτερος φοιτητής που έχω γνωρίσει είναι οχτώ, άντε δέκα χρόνια στο τμήμα. Αλλά μάλλον ο «δεκαετής» φοιτητής δεν είναι αρκετά πιασάρικη σύναψη και είπαμε να το φουσκώσουμε λίγο. Και κάτι άλλο: ο χρόνος είναι μια πολύ υποκειμενική και ρευστή έννοια κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες. Με άλλα λόγια, δεν καταλαβαίνεις πως περνάει. Δυόμιση χρόνια στην Κέρκυρα μου φαίνεται ότι πέρασαν πιο γρήγορα από ένα κατούρημα στις Πανελλήνιες. Οπότε αυτό που βλέπετε εσείς για δέκα χρόνια, ο άλλος το ζει σα μια βδομάδα.
Εκτός αυτού, ας ξεφύγουμε λίγο από τα καθυστέρημενα κοινότυπα σχόλια κι ας καταλάβουμε ότι το μεγαλύτερο ποσοστό των αιώνιων φοιτητών ούτε ξύνονται όλη μέρα, ούτε χασικλήδες είναι. Έχουν απλά επιλέξει έναν διαφορετικό τρόπο ζωής. Είναι παιδιά που δεν ξυπνάνε και κοιμούνται με το βιβλίο στο προσκεφάλι, σύμφωνοι. Όμως αυτό δεν συμβαίνει επειδή είναι τεμπέληδες, αλλά γιατί έχουν βρει κάτι καλύτερο να κάνουν, ή μάλλον κάτι που τους γεμίζει περισσότερο. Μπορεί να ανακάλυψαν την κλίση τους στη μουσική και να παίζουν με τις ώρες κιθάρα ή να τραγουδούν, ξεχνώντας οτιδήποτε άλλο. Μπορεί να βρήκαν πολύ ενδιαφέρον το θέατρο και να ασχολούνται με την υποκριτική, κάνοντας πρόβες και ανεβάζοντας παραστάσεις. Μπορεί να τραβήχτηκαν από μια ξένη γλώσσα εκτός σχολής και να αφοσιώθηκαν στην εκμάθησή της. Μπορεί να ασχολήθηκαν με κάποιο άθλημα στο οποίο είχαν ταλέντο. Μπορεί τέλος πάντων να βρήκαν την ευκαιρία να ξεθάψουν μια κρυμμένη πλευρά του εαυτού τους, που παλιότερα λόγω άγχους, πίεσης και έλλειψης χρόνου δεν είχαν καν την πολυτέλεια να σκεφτούν.
Η περίπτωση της Κέρκυρας είναι ιδιαίτερη. Πρώτον, όλοι είμαστε μόνοι μας εδώ, ακολουθούμε το δικό μας πρόγραμμα. Βγαίνοντας από την καθιερωμένη ρουτίνα χρόνων και σχεδιάζοντας τη μέρα μας από μηδενική βάση μπορεί απ’ το κεφάλι μας να ξεπηδήσουν ένα σωρό σκέψεις που έχουν όλο το χώρο και το χρόνο να υλοποιηθούν. Οι επιλογές είναι άπειρες και ατέλειωτες. Εκτός αυτού, ο χώρος είναι υπέροχος, δένεσαι. Δεν ξέρω πολλούς που τον αποχωρίστηκαν απλά, σαν να μην άφηναν πίσω ένα από τα πιο ωραία κομμάτια του εαυτού τους. Δεν θέλεις να φύγεις ποτέ. Απλά.
Υπάρχει κάτι πολύ σημαντικό βέβαια. Είμαστε είκοσι χρονών. Που σημαίνει ότι δεν είναι δυνατόν να στεκόμαστε στα πόδια μας, να είμαστε ανεξάρτητοι. (Όχι, δεν εννοώ ότι είμαστε Ρωγμή, φίλη σοσιαλίστρια που μπαίνεις που και που στο μπλογκ για να ρίξεις μια ματιά και να βρίσεις στα σχόλια σαν ώριμο και πολιτικοποιημένο άτομο που είσαι. Εγώ πάντως σ’ αγαπώ, να το ξέρεις.) Εννοώ ότι δεν έχουμε λεφτά για να ζήσουμε μόνοι μας. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι ο αιώνιος φοιτητής κάνει πληρωμένες διακοπές διαρκείας. Πρώτον, γιατί ο εν λόγω φοιτητής δεν ζει ράθυμα σαν σε διακοπές, αλλά κάνει μια πολύ έντονη, ζωντανή, δραστήρια και δημιουργική ζωή. Και δεύτερον, γιατί αν έχει το επίπεδο συνειδητότητας να επιλέξει μια τέτοιου είδους ζωή αντί να βολευτεί στα μαθήματα και τις εξόδους του «όπως αρμόζει», από μόνη της η συνείδησή του δεν του επιτρέπει να ζει σαν παρασιτικό τσιμπούρι που εκμεταλλεύεται τους γονείς του. Μπορεί να ζει σε αυτοοργανωμένους χώρους, καταλήψεις, εκμηδενίζοντας το κόστος της στέγασής (προφανώς δεν αντιμετωπίζει αυτούς τους χώρους σαν ξενοδοχείο αλλά εφόσον μένει εκεί συμφωνεί και με τη φιλοσοφία της ύπαρξής τους), ή απλά να ζει με ό,τι χρειάζεται, δουλεύοντας ταυτόχρονα για να μην επιβαρύνει τον οικογενειακό προϋπολογισμό.
Ας δούμε λίγο τώρα ποιοι κράζουν τους αιώνιους φοιτητές: Οι συμφοιτητές τους που κατάγονται από νεόπλουτες οικογένειες, δίνουν 600-700€ νοίκι το μήνα, δεν μπορούν χωρίς widescreen και nova και κάθε βράδυ τα σπάνε στα κλαμπάκια της πόλης. Τι σημαίνει η λέξη δουλειά δεν έχουν ακούσει και ούτε πρόκειται. Ξέρουν τι σημαίνει εξουσία, υποταγή, κύρος, λεφτά. Δικαίωμά τους, αλλά οι λαϊκίστικες τσιρίδες για τους αναίσθητους φοιτητές που τάχα επιβαρύνουν οικονομικά το κράτος, από αυτούς που με το φαϊ που τρώνε σε ένα βράδυ θα μπορούσε να ταϊστεί χωρίο με υποσιτισμένα παιδάκια στην Αφρική δείχνουν ότι η καταπίεση και τα κόμπλεξ δεν κοιτούν ηλικία. Κάποιοι σαραντάρηδες και πενηντάρηδες βλέπουν τους αιώνιους φοιτητές με μεγάλη συμπάθεια και αγάπη, γιατί τους θυμίζουν τις ξέγνοιαστες κι ευτυχισμένες στιγμές που έζησαν στην ηλικία τους. Άλλοι, που τους απαγόρευαν να βγουν απ’ το σπίτι μετά τις δώδεκα, τους κλείδωναν στο μπουντούμι με τα ποντίκια και τους έδερναν με το ραβδί οι γονείς τους, εκφράζουν την ανθρωπιά και την ευαισθησία τους λούζοντας με κουβάδες νερό όποιο νεανικό γέλιο ακουστεί στο δρόμο, γιατί ως γνωστό οι αιώνιοι φοιτητές είναι και αναρχοάπλυτοι και ένα μπανάκι, έστω και με παγωμένο νερό αναμεμειγμένο με χλωρίνη στις τέσσερις το πρωί, θα τους κάνει καλό.
Σχετικά με τη σχολή: Δεν νομίζω ότι πρέπει να κάνεις την τρελή φοιτητική ζωή και να έχεις τα άπειρα ενδιαφέροντα για να χρωστάς κάποια από τα δέκα εκατομμύρια μαθήματα που έχουμε στο τέλος. Έτσι κι αλλιώς καμιά δεκαριά μαθήματα (των γνωστών καθηγητών «Αγνοούμενος ΠΔ 407/12», «Λέκτορας που θα τον διορίσουμε όταν ο Άγιος Σπυρίδωνας κυκλοφορήσει στη Λιστόν με δωδεκάποντα», «Κάνω το διδακτορικό μου, όνειρο ζω μη με ξυπνατέεεε») την χρωστάς με το που πατάς το πόδι σου στη σχολή, εξ ορισμού. Και στην τελική μου φαίνεται πολύ πιο ηθικό και σοβαρό να πάρεις πτυχίο με την αξία σου και στην ώρα σου (όοοποτε με το καλό έρθει), παρά να αγοράζεις έτοιμες εργασίες από απόφοιτους και φροντιστήρια ξένων γλωσσών, να κάνεις ιδιαίτερα για να περάσεις ένα μάθημα, να γλύφεις καθηγητές ή να αντιγράφεις στην εξεταστική. Είναι τουλάχιστον υποκριτικό την ίδια στιγμή που τα κάνεις αυτά να φωνάζεις για μια καλύτερη παιδεία και να πιστεύεις ότι θα βγεις απ’ το πανεπιστήμιο σωστός άνθρωπος και επιστήμονας απλά επειδή θα κρατάς ένα πτυχίο με βαθμό.
Λέω να σταματήσω, γιατί αν ξεχαστώ μπορεί να τελειώσω να γράφω όταν πάει τέταρτο έτος. Και όταν θα τελειώσει το τέταρτο έτος θα φύγω. Δεν έχω βλέψεις να γίνω αιώνιος φοιτητής, γιατί ως τότε πιστεύω ότι η Κερκυραίοι και η Κέρκυρα θα με έχουν βουρλίσει. Γιατί η ζωή είναι ένα μαγικό ταξίδι είτε είσαι μαθητής, είτε φοιτητής, είτε εργαζόμενος. Αρκεί να ξέρεις να περνάς καλά και όταν έρχεται η ώρα να αλλάζεις σταθμό. Βέβαια αυτό δεν θα με κάνει να σταματήσω να σέβομαι απεριόριστα εκείνους που κάνουν άλλες επιλογές. Ζήτω οι αιώνιοι φοιτητές!
Βαγγέλης Τσίρμπας
Τὸ ἐρώτημα ποὺ τίθεται εἶναι διαφορετικό: Ποιά εἶναι ἡ θέση τῆς πολιτείας ἀπέναντι στὸν αἰώνιο ἢ ἔστω 10ετοῦς φοίτησης σπουδαστὴ; Συνεχίζει νὰ τοῦ παρέχει δωρεὰν σίτιση/στέγαση καὶ ἐκπτώσεις ἐπ' ἄπειρον; Καὶ ἂν ναί, γιατί;
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ σίτιση/στέγαση και τα φοιτιτικά "προνόμια", βλέπε πάσο, αν δεν κάνω λάθος δεν ισχύουν στους αιώνιους φοιτητές έτσι κι αλλιώς...
ΔιαγραφήΜαρίνα
Όπως είπα και στο άρθρο, το να είσαι αιώνιος φοιτητής είναι μια άποψη που, όπως όλες, πρέπει να σέβεσαι άσχετα με το αν συμφωνείς ή διαφωνείς, αρκεί αυτό να μη συμβαίνει εις βάρος των άλλων, δηλαδή ξεζουμίζοντας τους γονείς σου και το κράτος.
ΔιαγραφήΜε αυτή τη λογική θεωρώ τραγικό να πληρώνει το κράτος συγγράμματα, πάσο, σίτιση, στέγαση σε κάποιον εφ όρου ζωής, αλλά εξίσου απαράδεκτο να νομοθετείται η διαγραφή του φοιτητή από τη σχολή του μετά από έναν μέγιστο αριθμό ετών φοίτησης.
Βαγγέλης
Γιατί; Δὲν εἶναι ἄκαρδο, ἀφιλέσπλαχνο ἢ ἀπάνθρωπο. Εἶναι ἀπλό: ὅλοι κάνουμε τὶς ἐπιλογές μας καὶ ἀναλαμβάνουμε τὶς συνέπειες. Προσωπικά, θεωρῶ ἐγωιστικὸ τὸ νὰ ζητᾶ κάποιος ἄνθρωπος ἀπὸ τὴν πολιτεία διευκολύνσεις ὅταν δὲν εἶναι συνεπὴς ἀπέναντί της. Εἶτε τὸ θέλουμε εἶτε ὄχι, γιὰ νὰ προχωρήσουμε σὰν κοινωνία πρέπει νὰ ἐπενδύουμε σὲ κάθε μέλος μας ξεχωριστά. Εἶναι ὅμως ἄλλο κάποιος νὰ μὴ θέλει νὰ συνεργαστεῖ μὲ τὴν κοινωνία/πολιτεία καὶ ἄλλο νὰ τὴν ἐκμεταλεύεται. Ἐξάλλου, μπορεῖς πάντα νὰ παύσεις τὶς σπουδές σου, νὰ ἀκολουθήσεις τὶς κλίσεις σου καὶ νὰ συνεχίσεις (ἂν τὸ ἐπιθυμεῖς ἀκόμα) μετὰ ἀπὸ κάποια χρόνια. Εἶναι πιὸ τίμιο ἔτσι.
ΔιαγραφήΝομοθετώντας τὴ διαγραφὴ τοῦ φοιτητῆ μετὰ ἀπὸ χ ἀριθμὸ ἐτῶν δὲ σκοτώνεις τὴ διάθεσή του γιὰ καλλιτεχνικότητα. Ἀπλῶς προστατεύεις τὰ αὐτονόητα.
Και δεν μου λες...αμα αυτός ο άνθρωπος είναι 28 χρονών, παντρεμένος με παιδιά και αποφάσισε οτι παράλληλα μπορεί να πάρει και ένα πτυχίο που θα του εξασφαλίσει μια καλύτερη δουλειά, μεγαλύτερο μισθό και ένα λίγο καλύτερο μέλλον, ποιος θα καθορίσει οτι μετα απο χ χρόνια θα διαφραφεί απο τη σχολή?
ΔιαγραφήΘέλω να πω οτι ποτε δεν ξερεις πως και γιατί κπς εχει φτάσει να λέγεται "αιώνιος" φοιτητής και είναι λάθος να τους βάζουμε όλους στο ίδιο τσουβάλι...
Και δεν πιστεύω οτι μία θέση στο αμφιθέατρο και η όποια γνώση προσφέρεται στον φοιτητή αυτό για λίγο μεγαλύτερο διάστημα απο αυτό που θεωρείται φυσιολογικό θα δημιουργήσει τόοοσα προβλήματα στο κράτος ή στους υπόλοιπους φοιτητές..
Μαρίνα
Μάνθο, υπάρχουν φοιτητές που καθυστερούν τις σπουδές τους λόγω πολλών ενδιαφερόντων, αλλά και πάρα πολλοί που έχουν αναγκαστεί να δουλεύουν γιατί απλά δεν υπάρχει άλλος τρόπος να καταφέρουν να σπουδάσουν. Και για τις δύο κατηγορίες η πολιτεία αδιαφορεί (δεν υπάρχει καμία καλλιτεχνική ομάδα που να δραστηριοποιείται στο χώρο του πανεπιστημίου, ούτε και ειδικές ρυθμίσεις για τους οικονομικά ασθενείς). Με τον νέο νόμο τους αφαιρείται η φοιτητική ιδιότητα σε ν+2 χρόνια. Δεν χάνουν τα φοιτητικά προνόμια, χάνουν τη δυνατότητα να δίνουν μαθήματα και να πάρουν κάποια στιγμή πτυχίο. Δεν μπορώ να διανοηθώ ότι αυτό γίνεται για οικονομικούς λόγους (γλιτώνουμε τα έξοδα της κόλλας χαρτιού που δίνουν εξετάσεις;), αν σκεφτείς ότι την ίδια στιγμή χρηματοδοτείται κανονικά από την πολιτεία το ΑΣΙΑΤΙΚΩΝ και δεν μιλάει κανείς! Είμαστε μια διεφθαρμένη κοινωνία υποκριτών που μια ζωή κράζουμε μέχρι εκεί που μπορούμε, αλλά μόλις έρθουμε μπροστά στην εξουσία και το χρήμα μαθαίνουμε παρακολουθούμε σιωπηλά τον βιασμό κάθε έννοιας ηθικής και λογικής.
ΔιαγραφήΒαγγέλης
Καταρχὴν συγγνώμη ποὺ δὲν ἀπάντησα νωρίτερα. Λίγο ἡ ἐξεταστική, λίγο ποὺ ξεχνιέμαι, τώρα μπῆκα νὰ δῶ ἂν εἶχε προχωρήσει ἡ συζήτηση.
ΔιαγραφήΓιὰ νὰ ἀπαντήσω πρώτα στὴ Μαρίνα (οἱ κυρίες προηγοῦνται), στὸ παράδειγμα ποὺ ἀναφέρεις ὁ φοιτητὴς θαρρῶ θέλει νὰ τελειώσει γρηγορότερα ἀπὸ ἐμᾶς γιατὶ βιάζεται νὰ ἐπιστρέψει στὴν ἀγορὰ ἐργασίας. Ἐγὼ τουλάχιστον, ἂν ἤμουν πρωτοετὴς στὰ 28 γιὰ τοὺς λόγους ποὺ ἀναφέρεις θὰ ἤθελα νὰ πάρω πτυχίο ἀμέσως. Ὡστόσο, ἂν ὑποθέσουμε ὅτι θέλω νὰ ἀργήσω νὰ τελειώσω, ἔχω στὴ διάθεσή μου ν+ν χρόνια [βάσει νέου νόμου] γιὰ νὰ τὸ καταφέρω. Ἂν στὸ ἐνδιάμεσο ἀντιμετωπίσω κάποιο πρόβλημα μπορῶ νὰ διακόψω τὶς σπουδές μου καὶ νὰ συνεχίσω ὅποτε μὲ βολεύει. Ἀκόμα, μπορῶ νὰ παρακολουθήσω μαθήματα στὸ Ἀνοικτὸ Πανεπιστήμιο γιὰ μεγαλύτερη εὐκολία (ὅπου ἰσχύουν διαφορετικοὶ κανονισμοί) καὶ μπορῶ (ἂν βιάζομαι ὅπως θεωρῶ ἐγὼ τουλάχιστον φυσιολογικό) νὰ παρακολουθήσω τὰ νέα προγράμματα σπουδῶν 3οῦς φοίτησης ποὺ μοῦ παρέχουν "ἕνα πτυχίο ποὺ θὰ μοῦ ἐξασφαλίσει μιὰ καλύτερη δουλειά, μεγαλύτερο μισθὸ κι ἕνα λίγο καλύτερο μέλλον".
Τὸ πρόβλημα δὲν εἶναι ἡ θέση στὸ ἀμφιθέατρο. Τὸ πρόβλημα εἶναι οἱ ἐκπτώσεις, τὰ ἐπιδόματα (ἐδὼ γελᾶμε) καὶ τὸ δικαίωμα στὴ στέγαση καὶ τὴ σίτιση.
Βαγγέλη, ἀρνοῦμαι νὰ δικαιολογήσω τὴν παροχὴ οἰκονομικῶν διευκολύνσεων σὲ κάποιον ποὺ δὲν κάνει τὸ μόνο πράγμα ποὺ τοῦ ζητᾶ ἡ πολιτεία (νὰ διαβάσει) τὴ στιγμὴ ποὺ τοῦ παρέχει ὅσα τοῦ παρέχει ἐπειδὴ ἔχει καλλιτεχνικὲς ἀνησυχίες. Πολλοὶ ἔχουν ἐνδιαφέροντα ἀλλὰ ἀσχολοῦνται μὲ αὐτὰ παράλληλα μὲ τὶς σπουδές τους. Στὸ πρόβλημα τῆς ἔλλειψης καλλιτεχνικῶν δραστηριοτήτων συμφωνῶ.
Τὸ ἐπιχείρημά σου σχετικὰ μὲ τοὺς φοιτητὲς ποὺ ἐργάζονται εἶναι τὸ ἰσχυρότερο ὅλων. Ὡστόσο, βάσει τοῦ νέου νόμου ποὺ τόσο πολεμήθηκε, τοὺς παρέχεται ἡ δυνατότητα νὰ παρατείνουν τὶς σπουδὲς στὸ διπλάσιο χρόνο (ν+ν). Ἐντάξει, δὲν εἶναι ἡ "αἰωνιότητα" ποὺ ὑπερασπίζεσαι ἀλλὰ πιστεύω θὰ συμφωνήσεις πὼς ἐργαζόμενος τὸ μεταφραστικὸ μπορεῖ κανεὶς νὰ τὸ βγάλει σὲ 8 χρόνια.
Οἱ λόγοι εἶναι οἰκονομικοί. Καὶ δὲν εἶναι οἱ κόλλες χαρτί. Εἶναι τὰ προνόμια ποὺ σοῦ παρέχονται (φοιτητικὲς ἐκπτώσεις, σίτιση, στέγαση, ἐπιδόματα, ὑποτροφίες - ναί, ὑπάρχουν, ἔχω δεῖ!) Σίγουρα γίνονται τραγικὲς μαλακίες (βλ. Ἀσιατικῶν Σπουδῶν) ἀλλὰ αὐτὸ δὲν ἀναιρεῖ τὴν ὀρθότητα τοῦ νόμου στὸ συγκεκριμένο σημεῖο του.
κάτσε διάβασε ρε!!!!!!!!!! :P :P :P
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάνος Π.
Διαβάζω ... μπορώ να κάνω κ αλλιώς; :P Αλλά φέτος γνώρισα άτομα που μου έδειξαν ότι επειδή ο τρόπος ζωής τους είναι διαφορετικός, δεν είναι απαραίτητα και λάθος..
ΔιαγραφήΒαγγέλης
Βαγγελη σου ξαναπεταξαν νερα στο δρομο?
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε το μπουκάλι!
ΔιαγραφήΒαγγελακη, σ'αγαπω! Χαχα, πολυ καλο! Καυστικος, ευστοχος και διασκεδαστικος! Οντως, η εννοια αιωνιος φοιτητης ειναι πολυ παρεξηγημενη εννοια.... Και παλι,οτι υπαρχουν και τεμπεληδες που μονο κοιμουνται υπαρχουν, δε λεω, αλλα ειναι γενικευση να λες ολους τους "αιωνιους" τεμπεληδες!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτο που εχω να πω εγω ειναι το οτι παραδεχομαι πολυ περισσοτερο το φοιτητη ο οποιος ασχολειται με πραγματα που πραγματικα του αρεσουν ή δουλευει απο αναγκη και εν παση περιπτωσει ξερει να περναει καλα με οτι εχει, αλλα συναμα ασχολειται με τη σχολη του, επειδη το θελει ΚΑΙ ΟΧΙ ΕΠΕΙΔΗ ΠΡΕΠΕΙ, παρα αυτον που τελειωνει σε 4 χρονια με βαθμαρες, πανω απο ενα βιβλιο και μολις τελειωνει τη σχολη το μονο που εχει να θυμαται ειναι αχωνευτους καθηγητες, στοιβες εργασιων και αγχος!!
Το πιθανοτερο ειναι ο πρωτος να διηγειται στα παιδια του γαματες ιστοριες γελιου και να τα ωθησει σε εναν πιο εναλλακτικο τροπο ζωης και ο δευτερος να αναπαραγει σε αυτα το στερεοτυπο του ΠΡΕΠΕΙ και να τα κανει δυστυχισμενα... Ουτως ή αλλως το ποιος θα βρει καλη δουλεια πρωτος εξαρταται απο παρα πολλους παραγοντες...
Τελευταια συμβουλη: ΚΑΝΤΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΣΑΣ ΑΡΕΣΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ ΣΤΗ ΖΩΗ ΣΑΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΣΑΣ ΕΠΙΒΑΛΛΟΥΝ Ή ΣΑΣ ΠΡΟΒΑΛΛΟΥΝ ΩΣ ΣΩΣΤΟ!
Ελεαννα :) :) :)
Ωραίος! Ναι, υπάρχει ζωή και έξω απ' τη σχολή και τώρα είναι καιρός να την χαρούμε!
ΔιαγραφήΠολύ ωραίο το άρθρο σου Βανζέλ! Εγώ έχω πια εγκαταλείψει τον όρο "αιώνιοι φοιτητές". Προτιμώ να τους κατηγοριοποιώ με βάση το ήθος τους και όχι το πλήθος των ετών που σπουδάζουν. Πρόσφατα άκουσα έναν εξυπνάκια που , μόλις γνώρισε έναν 5ετη, είπε: "Α, ήταν απ'αυτούς που δεν πατούσαν στη σχολή". Πρώτα απ'όλα δεν χρειάζεται να πηγαίνεις στη σχολή για να περάσεις όλα τα μαθήματα, καθώς η παρακολούθηση είναι προαιρετική. Υπάρχουν άτομα που πηγαίνουν συνέχεια στα μαθήματα αλλά δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στη σχολή τους. Να τους κόψουμε το κεφάλι; Μπορεί ένας απ' αυτούς κάποια στιγμή να πάει 5ο έτος, και δεν θα μπορέσει κανείς να του πει ότι δεν ήταν επιμελής φοιτητής. Άλλωστε και εμείς τώρα είμαστε 2ο έτος και ΟΣΑ μαθήματα και αν παίρνουμε από άλλα εξάμηνα, μέχρι το 4ο έτος θα χρωστάμε 3 (τουλάχιστον), από τα οποία τα δύο δεν θα μπορούμε να τα δώσουμε ούτε στο 4ο έτος γιατί θεωρητικά θα είμαστε εξάμηνο εξωτερικού, άρα θα τα δώσουμε Σεπτέμβριο, γινόμενοι αυτομάτα 5ετείς, άρα είμαστε υποχρεωτικά "αιώνιοι φοιτητές" όλοι οι φοιτητές του 2ου έτους. Επιπλέον, σιγά τις απολαβές που έχουν οι "αιώνιοι", ένα άτομο όλο και όλο τρώει δωρεάν στη λέσχη και είναι 6ο έτος. Ας σοβαρευτούμε, δεν μας επηρεάζουν. Αντίθετα, λόγω της μηδαμινής κρατικής συμβολής στην παιδεία, τα πανεπιστήμια θέλουν τους "αιώνιους φοιτητές", ακόμη και εκείνους που έρχονται μόνο στις εξεταστικές, για να δείξουν πως έχουν πλήθος φοιτητών και να λάβουν ανάλογες απολαβές, τις οποίες απολαμβάνουν μόνο οι "μέσα στα 4 χρόνια φοιτητές". Εν τέλει όλοι έχουν ενδιαφέροντα, όλοι ασχολούνται με εξωπανεπιστημιακές δραστηριότητες, άρα δεν βρίσκω τον λόγο να κατηγοριοποιήσουμε τους φοιτητές αυτούς, λες και οι υπόλοιποι δεν έχουν ενδιαφέροντα. Ο καθένας κάνει τις επιλογές του, είτε πάρει πτυχίο στα 4 είτε στα 12 χρόνια, δεν μπορούμε να κρίνουμε άμα δεν ξέρουμε και όλοι είναι αξιέπαινοι για ό,τι κάνουν (εκτός απ' αυτούς που μ' αυτό που κάνουν πλήττουν το συμφέρον του συνόλου των συμφοιτητών τους, αυτοί να πάνε στα γκρεμίδια και στα τσακίδια).
ΑπάντησηΔιαγραφή