Σάββατο 25 Ιουνίου 2011

ΠΑΜΕ ΓΛΥΦΑΔΑ!

Φιλοδοξούμε να γίνουμε μεταφραστές. Να μεταφέρουμε δηλαδή κείμενα από ένα πολιτισμικό περιβάλλον σ’ ένα άλλο. Η λογική λέει πως αυτό δε γίνεται καταβροχθίζοντας λεξικά στην κατανυκτική ατμόσφαιρα του Γαλλικού Ινστιτούτου ή παίζοντας με το ιδιοφυές υπολογιστικό πρόγραμμα Google Translate (μεγάλη η χάρη του), αλλά μέσω της εντατικής τριβής με άλλες γλώσσες και πολιτισμούς.

Ένα από τα πολύ καλά της σχολής μας είναι το εξάμηνο εξωτερικού και το Erasmus. Πηγαίνεις σε μια άλλη χώρα, εφόσον έχεις μαζέψει τις απαραίτητες διδακτικές μονάδες (δεν είναι και δωρεάν ταξιδάκι αναψυχής), με ένα μικρό μόνο μέρος των εξόδων να επιβαρρύνει την οικογένειά σου. Αναγκάζεσαι να μιλήσεις τη γλώσσα με ντόπιους ομιλητές, κάτι που θα βελτιώσει σημαντικά την προφορά και τις γραμματικές/συντακτικές σου γνώσεις.  
              
Από την άλλη, έρχεσαι σε επαφή με παιδιά της ηλικίας σου που έχουν διαφορετικές καταβολές. Περνούν αλλιώς το χρόνο τους, έχουν διαφορετική νοοτροπία και ενδιαφέροντα, βλέπουν αλλιώς τη ζωή. Αυτές οι διαφορές είναι σπουδαίες και μπορούν να προσφέρουν πολλά. Μπορείτε να ανταλλάξετε απόψεις, να δείτε πόσο βλακώδεις φαίνονται σε κάποιον αντικειμενικό εξωτερικό παρατηρητή παγιωμένες δικές μας αντιλήψεις και το αντίστροφο. Μαθαίνεις να μη θεωρείς το «δικό μας» δεδομένο, αλλά ότι υπάρχει και κάτι άλλο εκτός από μας σ’ αυτή τη Γη, που σε πολλές περιπτώσεις είναι καλύτερο και αξίζει να το πλησιάσουμε και να μην το απορρίψουμε εξαρχής ως διαφορετικό και ξένο. Με λίγα λόγια γίνεσαι πιο ανθεκτικός σε γελοίες ρατσιστικές κραυγές που δυναμώνουν και παρουσιάζονται πιο ελκυστικές στις μέρες μας. Μπορεί όταν εμείς φιλοσοφούσαμε αυτοί να έτρωγαν απ’ τα δέντρα, αλλά σήμερα αυτοί έχουν φτάσει στο φεγγάρι και εμείς δεν έχουμε να φάμε. Είμαστε στο ίδιο στάδιο και παρά, ή ίσως και λόγω αυτών των διαφορών, έχουμε τη δυνατότητα να ζήσουμε εμπειρίες που δεν θα ξεχάσουμε ποτέ.

 Εγώ προσωπικά μπορεί να μην έχω πάει εξωτερικό εκτός από μια εφταήμερη στη Ρώμη, όπου παίζει και να μην είπα λέξη στα αγγλικά, αλλά ήδη από τον ένα χρόνο στη σχολή έχω καταλάβει ότι σχέσεις με «ξένα» παιδιά που έρχονται με αυτά τα προγράμματα στο πανεπιστήμιό μας μπορεί να κρατήσουν για πάντα. Το μόνο αρνητικό είναι ότι κάποτε πρέπει να χωριστούμε ενώ το δέσιμο που έχει συμβεί είναι απίστευτο για τα χρονικά δεδομένα, με μόνο σύνδεσμο πια λόγω απόστασης το Skype

Για τους παραπάνω λόγους, οι φήμες περί κατάργησης/ συγχώνευσης/ κονιορτοποίησης/ κομποστοποίησης του εξαμήνου πρέπει να παραμείνουν φήμες. Αλλιώς να βάλουμε ένα λούκετο σε Καποδίστρια, Γαλλικό και Καλυψώ (είναι και πολλά πανάθεμά τα), και να πάμε διακοπές διαρκείας στη Γλυφάδα. Όλο και κάποιον τουρίστα θα βρούμε να γνωριστούμε εκεί τουλάχιστον!

Βαγγέλης Τσίρμπας

2 σχόλια:

  1. Ρε Βαγγέλη, πολυ συγκινητικά γράφεις τωρα τελευταία! Τι έχεις πάθει? Χεχε!
    Ελεάννα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Απλά, λιτά και απέριττα...με έναν συναισθηματικό τόνο (εδώ θα συμφωνήσω με την Ελεάννα), κάνεις τα πάντα να φαίνονται πολύ όμορφα...έως ουτοπικά αλλά και με μια δόση αλήθειας...
    Σ.Μ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή